شاخص بهره وری غیر کشاورزی یا Nonfarm Productivity

شاخص بهره وری غیر کشاورزی یا Nonfarm Productivity

شاخص بهره وری غیر کشاورزی میزان تغییر سالانه کارایی (بازده) نیروی کار را هنگام تولید کالاها و خدمات به استثنای صنعت کشاورزی (به دلیل نوسانات فصلی در تولید ناخالص داخلی)  ، اندازه گیری می کند . بهره وری و تورم مربوط به نیروی کار مستقیماً با هم مرتبط هستند . کاهش بهره وری یک کارگر معادل افزایش دستمزد آنها است . وقتی کسب و کارها برای نیروی کار بیشتر پرداخت می کنند ، هزینه های بالاتر معمولاً به مصرف کننده نهایی منتقل می شود . به عبارتی Nonfarm Productivity نشان دهنده نسبت بین بازده واقعی نیروی کار و زمان کار صرف شده است .

2 نسخه از این گزارش به فاصله یک ماه منتشر می شود  : Prelim (مقدماتی)  و تجدید نظر شده (Revised) . نسخه مقدماتی اولین نسخه است و بنابراین بیشترین تأثیر را دارد .

چند نکته در خصوص شاخص Nonfarm Productivity

1 – رشد بهره‌وری غیرکشاورزی نشان‌دهنده بهره‌وری بالاتر استفاده از ظرفیت‌های تولیدی است .  با توجه به اینکه هزینه های نیروی کار بخش مهمی از هزینه های کسب و کار را تشکیل می دهد ، بهره وری بالا اجازه می دهد تا تقاضای مصرف کننده با هزینه های نیروی کار کمتر برآورده شود .

2 – در حالی که این شاخص یک گزارش سه ماهه (فصلی – 4 بار در سال) است ، اما در قالب سالانه گزارش می شود .

روش تاثیر : هر چقدر هزینه های نیروی کار کمتر شود برای مصرف کننده نهایی بهتر است . پس اگر عدد اعلامی کمتر از پیش بینی اعلام گردد تاثیر مثبت روی ارز می گذارد.

یعنی “واقعی” کمتر از “پیش بینی” برای ارز خوب است ( ‘Actual’ less than ‘Forecast’ is good for currency ) .

میزان تاثیر : کم

زمان انتشار گزارش : بصورت فصلی ( Prelim حدود 35 روز پس از پایان سه ماهه و Revised حدود 65 روز پس از پایان سه ماهه  )